Multiple Lazarus/pl

│ Deutsch (de) │ English (en) │ español (es) │ français (fr) │ polski (pl) │ português (pt) │ русский (ru) │

Wiele instalacji Lazarusa

Wiele instancji Lazarusa

Możesz mieć jeden katalog z Lazarusem w swoim systemie lub więcej. Katalogi te mogą zawierać te same lub różne wersje Lazarusa i mogą działać niezależnie od siebie (zobacz sekcję dotyczącą --primary-config-dir poniżej). Ponieważ nie musisz instalować Lazarusa, a wersje mogą być takie same, koncepcja posiadania więcej niż jednego katalogu Lazarusa w systemie będzie nazywana w tym artykule „wieloma instancjami”.
Przegląd dla systemu Linux w DualLaz.

Ważne

• Stwórz kopię zapasową
  • Swojej podstawowej konfiguracji (np. ~/.lazarus pod Uniksem)
  • Swoich projektów *.lpi i *.lps

Kto potrzebuje wielu instancji Lazarusa, a kto nie?

Potrzebujesz wielu instancji Lazarusa...

• aby mieć kilka wersji Lazarusa
• aby mieć jedną wersję Lazarusa skompilowaną z kilkoma różnymi wersjami FPC

Nie potrzebujesz wielu instancji...

• aby testować swój projekt z różnymi widżetami
• aby wykonać kompilacja krzyżowa

Katalog Lazarusa

Katalog Lazarusa (tj. katalog, w którym znajduje się aplikacja Lazarus) można nadpisać za pomocą --lazarusdir, jest to przydatne podczas uruchamiania Lazarusa z np. Pamięci USB z różnymi punktami montowania lub literami dysków.

Katalog konfiguracyjny

Wszystkie instalacyjne opcje IDE zapisywane są w katalogu konfiguracyjnym. W Linuksie, macOS i BSD domyślnym katalogiem konfiguracyjnym jest ~/.lazarus. Zwróć uwagę na początkową kropkę, która sprawia, że ​​jest to katalog ukryty.

W systemie Windows ustawienia są zapisywane w folderze User AppData, który jest mapowany do innego katalogu w zależności od wersji systemu Windows (i języka, w systemie Windows XP i wcześniejszych). Zobacz także informacje tutaj: Windows. Pamiętaj, że bezpośrednio nie zobaczysz katalogu konfiguracji w systemie Windows, chyba że wybierzesz wyświetlanie plików ukrytych i systemowych. Aby wyświetlić ten katalog, wpisz:

%localappdata%

w polu Start/Uruchom lub w pasku adresu Eksploratora Windows, co powinno spowodować wyświetlenie katalogu Local Application Data. W przypadku domyślnych instalacji te ustawienia przechowywane są w pokazanym tam katalogu Lazarus.

System Operacyjny	Domyślna lokalizacja katalogu konfiguracyjnego	Uwagi
Linux, macOS, BSD, inne UNIXy	~/.lazarus	Ukryty katalog
Windows XP	C:\Documents and Settings\<User name>\Local Settings\Application Data\lazarus	angielski Windows; inne języki mogą mieć różne ścieżki
Windows Vista lub nowszy	C:\Users\<User name>\AppData\Local\lazarus\	Niezależnie od wybranego języka

Katalog konfiguracyjny nie może być dzielony pomiędzy różnymi wersjami Lazarusa. Nowszy Lazarus może czytać starsze konfiguracje i aktualizować je automatycznie. Nie ma gwarancji, że starsza wersja może odczytywać pliki konfiguracyjne nowszej wersji. Zawsze dobrze jest zrobić kopię zapasową swoich konfiguracji od czasu do czasu, gdybyś zmienił tam coś na coś dziwnego i nie pamiętał, co to było.

Rozwiązanie rozdzielające instancje przy użyciu wielu katalogów konfiguracyjnych

Katalog config można podać w wierszu poleceń z parametrem --primary-config-path (wersja krótsza: --pcp). Na przykład:

lazarus --primary-config-path=~/.lazarus2

uruchomi IDE używając ~/.lazarus2 jako katalog konfiguracyjny. W ten sposób możesz mieć dowolną liczbę katalogów konfiguracyjnych i uruchamiać kilka niezależnych instancji Lazarusa. Ponieważ Lazarus tworzy domyślne pliki ustawień, jeśli nie istnieją, możesz określić puste katalogi, jeśli chcesz.

Jeśli często tego używasz, możesz utworzyć mały skrypt powłoki:

#!/bin/sh
/path/to/lazarus --primary-config-path=~/.lazarus2

Aby wywołać Lazarusa w Windows, nie możesz użyć ~, więc zamiast tego użyj np. skrótu na pulpicie z następującymi parametrami:

\path\to\lazarus.exe --primary-config-path=lazarusconf

Spowoduje to umieszczenie katalogu konfiguracyjnego lazarusa w katalogu lazarusa.

Korzystanie z pliku lazarus.cfg

Innym sposobem ustawienia katalogu config jest użycie pliku „lazarus.cfg” i umieszczenie go w folderze z plikiem wykonywalnym Lazarusa oraz umieszczenie w nim tej linii:

--primary-config-path=\path\to\config\folder

Możesz utworzyć folder config w ścieżce instalacyjnej Lazarusa i wpisać jego ścieżkę do pliku cfg. Następnie Lazarus użyje pliku lazarus.cfg i nie ma potrzeby tworzenia skryptu powłoki ani używania pliku skrótu z parametrem —-pcp.

Na przykład dla instalacji Windows będzie to wyglądało tak: Folder config i plik lazarus.cfg utwórz w pobliżu pliku wykonywalnego Lazarusa i w pliku cfg umieść na przykład taką wartość:

--primary-config-path=C:\Lazarus2\config\

Uruchom Lazarusa. Poprosi on o kilka wartości konfiguracyjnych, po czym możesz utworzyć prosty skrót do późniejszego użycia bez żadnych parametrów.

Pliki katalogu konfiguracyjnego

lazarus.dci - przechowuje szablony kodu Lazarusa

editoroptions.xml - informacje o kolorach, czcionkach i innych opcjach edytora

miscellaneousoptions.xml - informacje o pakietach

environmentoptions.xml - przechowuje historię otwartych projektów i plików (Ostatnio otwarte pliki i projekty)

Pliki Lazarusa

Archiwum plików źródłowych Lazarusa jest zawarte w jednym katalogu. Możesz po prostu skompilować Lazarusa (patrz instrukcje instalacji), a choć utworzonych zostanie wiele plików i podkatalogów, to wszystkie znajdować się będą w tym jednym podkatalogu.

Instancja Lazarusa (źródła i zasoby) to pojedynczy podkatalog. Po prostu skopiuj ten katalog, a otrzymasz zupełnie nową instancję Lazarusa.

Nie musisz instalować Lazarusa, aby móc go uruchomić. Ale jeśli rzeczywiście zainstalowałeś Lazarusa, na pulpicie pojawi się kilka fajnych skrótów, a niektóre typy plików (np. lpk, lpi, pas) zostaną powiązane z tą instalacją Lazarusa. Te rzeczy są zależne od platformy. Nie ma więcej niż jednego zainstalowanego Lazarusa. Wtórne kopie instalacyjne będą znajować się w tym samym katalogu.

Nowsze instalatory wspierają wielokrotne instalacja Lazarusa. Alternatywnie, możesz również w dość łatwy sposób, dodać kolejną instancję Lazarusa. Oczywiście powiązania plików itp. mogą być połączone tylko z jedną instancją Lazarusa.

Linux

Znajdź wersję Lazarusa z 2015 roku dla 64-bitowego systemu Linux w DualLaz.

Przykład 1: Normalnie zainstalowana instancja Lazarusa plus wersja git

Pobierz i zainstaluj pakiety Lazarus debian- i .rpm - tak jak zwykle.

Następnie pobierz archiwum Lazarusa z serwera git do wybranego katalogu, najlepiej gdzieś w katalogu domowym (np. ~/lazarus). Zobacz tutaj Pobieranie Lazarusa z serwera GitLab.

Uruchom swojego dodatkowego Lazarusa za pomocą komendy:

/home/{ty}/lazarus/startlazarus --pcp=~/.lazarus2gi

Przykład 2: Normalnie zainstalowana instancja Lazarusa plus ręczna kopia

czyli otrzymujesz dwa podkatalogi:

/usr/lib/lazarus      kopia oryginalna     przez instalację debiana
/home/{ty}/lazarus    kopia dodatkowa

lub możesz spojrzeć na:

/home/{ty}/development/lazarus    kopia oryginalna      przez instalację fpcUP
/home/{ty}/lazarus                druga kopia

Pobierz i zainstaluj Lazarusa z pakietów debiana, tak jak zwykle.

Następnie skopiuj katalog Lazarus do swojego katalogu domowego i zmień właściciela plików:

cp -a /usr/lib/lazarus $(HOME)/
chown $USER:$USER -R $(HOME)/lazarus

(Uwaga: wiersz chown zakłada, że ​​twoja grupa ma taką samą nazwę jak nazwa użytkownika. Jeśli nie, zastąp $USER:$USER nazwą_użytkownika:nazwą_grupy)

Teraz zmień skrót desktop/menu swojego Lazarusa, aby uruchomić dodatkową kopię

/home/{ty}/lazarus/startlazarus --pcp=~/.lazarus2gi

Następnie uruchom IDE i zmień opcje środowiska: Narzędzia -> Opcje -> Środowisko / Katalog Lazarusa na dodatkowy podkatalog, czyli /home/{ty}/lazarus

W nowszych wersjach Lazarusa istnieje dodatkowe okno do wprowadzania innych ważnych ścieżek, więc możesz zmienić nazwę dodatkowego podkatalogu na 2gi config.

Ponadto w pliku tekstowym /home/{ty}/development/fpc/bin/x86_64-linux/fpc.cfg wszystkie ścieżki powinny raczej wskazywać na kopię dodatkową. Aby upewnić się, że wszystko jest w porządku, uruchom startlazarus z poziomu xterm i obserwuj komunikaty o błędach. Upewnij się, że wszystkie ścieżki zostały znalezione (obecnie bardzo trudne).

Masz teraz dodatkową kopię, którą możesz edytować i ponownie kompilować. Nie zapomnij zamknąć plików źródłowych podstawowego /usr/lib/lazarus.

Windows

Przykład 1: GIT i najnowsze wydanie

Ma to być zarówno GIT, jak i ostatnia wersja Lazarusa.

1) Zainstaluj ostatnią wersję Lazarusa i zaznacz opcję konfiguracji „utwórz skrót na pulpicie”. Na pulpicie pojawi się plik „Lazarus.lnk”.

2) Pobierz Lazarusa z GIT i skompiluj, a następnie utwórz na pulpicie skrót do tego 'lazarus.exe' i zmień jego nazwę na 'Lazarus GIT.lnk'.

Następnie możesz ustawić katalog konfiguracyjny dla każdej wersji, edytując ścieżkę skrótu do pliku wykonywalnego:

To jest do wersji wydawniczej, ponieważ nie zmieniasz podstawowego parametru ścieżki konfiguracji, konfiguracja zostanie zapisana w domyślnej ścieżce:

C:\lazarus\startlazarus.exe

W przypadku GIT zapisz ustawienia, np. w folderze 'C:\lazgitcfg\':

C:\FPC\laz\startlazarus.exe --primary-config-path=C:\lazgitcfg

Instalacja wielu wersji Lazarusa

Windows — Użyj instalatora

W systemie Windows instalator (wersja 1.1) może utworzyć instalację dodatkową i poprosi o folder do przechowywania konfiguracji.

• Instalacja:
  • Upewnij się, że wykonałeś kopię zapasową WSZYSTKICH istniejących konfiguracji PRZED instalacją.
  • PONOWNIE: upewnij się, że wykonałeś kopię zapasową WSZYSTKICH istniejących konfiguracji PRZED instalacją.
  • Po instalacji sprawdź, czy użyto poprawnej konfiguracji.
    Zobacz plik „lazarus.cfg” w katalogu instalacyjnym oraz menu „Widok” > „Środowisko wewnętrzne” > „O IDE”
  • Jeśli zobaczysz komunikat o aktualizacji/obniżeniu wersji konfiguracji, oznacza to, że instalacja jest nieprawidłowa. Naciśnij „Anuluj”.
• Użycie:
  • Nie udostępniaj pakietów między instalacjami; raczej musisz mieć kilka niezależnych kopii każdego pakietu.
  • Zrób kopie zapasowe plików lpi i lps (jeśli udostępniasz projekty). Najlepiej przechowywać sesje (lps) w „katalogu konfiguracyjnym IDE”
    Menu: „Projekt” > „Opcje projektu” > Sesja > Zapisz informacje o sesji w.
• Odinstalowanie:
  • Jeśli planujesz odinstalować: ponownie wykonaj kopię zapasową.
• Aktualizacja:
  • Jeśli planujesz zaktualizować, ponownie wykonaj kopię zapasową.
  • Po aktualizacji sprawdź, czy nadal używana jest poprawna konfiguracja.
    Zobacz plik „lazarus.cfg” w katalogu instalacyjnym oraz menu „Widok” > „Środowisko wewnętrzne” > „O IDE”.

Instalator Windows może tworzyć instalacje wtórne, co pozwala na instalowanie różnych wersji, które nie kolidują ze sobą.

Wszystko, co musisz zrobić, to zaznaczyć pole wyboru „instalacja dodatkowa” (przy wyborze katalogu instalacyjnego) i postępować zgodnie z instrukcjami. Następnie zostaniesz poproszony o nowy pusty folder, w którym będzie przechowywana konfiguracja (może to być podfolder w katalogu instalacyjnym).

Jeśli zaktualizujesz instalację za pomocą Instalatora Windows, wykryje on, czy wybrany katalog zawiera instalację dodatkową.

Aby zawsze móc szybko zobaczyć, którego IDE używasz, a także sprawdzić, czy załadowana jest poprawna konfiguracja, zaleca się wprowadzenie zmian w niektórych atrybutach wizualnych. Np. istnieje możliwość zmiany koloru 'lewego marginesu ikon' (ang. gutter) w edytorze.

Windows - Dodawanie instalatora kompilatora skrośnego

Pakiety instalacyjne dla kompilatorów skrośnych można również dodać do instalacji wtórnych. Jednak obecnie będą wyświetlać ostrzeżenie, że folder nie jest pusty. To ostrzeżenie można zignorować.